Een versnelling hoger met de Sociale InnovatieFabriek

Een verrassende uitnodiging

Een verrassing, dat was het. Een welkome opkikker voor de moed en energie die ik tot nu toe in mijn onderneming heb gestopt. Soms neemt een persoon of organisatie zomaar even alle inspanningen over en kan je meezeilen op de wind die zij laten waaien. En zo was het ook toen ik een uitnodiging kreeg om met Allez, Chantez! deel te nemen aan een Acceleratiedag van de Sociale InnovatieFabriek. Een onverwacht cadeau als een kindersurprise-ei: de gekleurde folie was de onwetendheid over hetgeen me te wachten stond, de chocolade was de verzekering dat het me goed zou doen, het plastic gele ei was wat moeilijk te kraken (niets gaat vanzelf) en het speeltje… het plezier om met nieuwe inzichten te sleutelen aan je project.

 

Afzender

De Sociale InnovatieFabriek ondersteunt projecten die een innoverende oplossing hebben voor een maatschappelijke uitdaging. Hiervoor surfen ze op de golven van handig, gratis en gebalanceerd tweerichtingsverkeer: je krijgt toegang tot hun netwerk en expertise, zolang je ook zelf kansen geeft aan de Fabriek en andere projecten die bij hen aangesloten zijn. Je moet dus bereid zijn om te ontvangen en te geven, iets wat me wel ligt.

Eén van de methodes om elkaar te versterken vertaalt zich in de Acceleratiedagen: bijeenkomsten waarop de Fabriek enerzijds een tiental beloftevolle projecten selecteert die ze een duwtje in de rug wil geven en waarop ze anderzijds heel gericht kansengevers uitnodigt die een antwoord kunnen formuleren op de grote uitdagingen van deze projecten. Zo nodigen ze bijvoorbeeld een aantal investeerders van hun netwerk uit wanneer verschillende gerepresenteerde projecten toe zijn aan een volgend hoofdstuk, of projectleiders die al wat verder staan in eenzelfde branche zodat je do’s en dont’s kan uitwisselen met elkaar, of mogelijke afnemers van je product…

Wees je ervan bewust dat iedereen die hier aanwezig is niet naar huis kan gaan zonder iemand anders te helpen. Wij hebben een groep mensen samengesteld die elkaar heel wat te bieden heeft: van inzichten tot investeringen. Niet alleen kansengevers aan de projecten, maar ook in de andere richting én projecten onderling.”
(Directeur Kaat Peeters)

 

Cheesy versus leeghartig

Naast kansen creëren voor elkaar stond de dag ook in het teken van ‘samen bouwen aan een betere wereld’. I know, het klinkt zo ongelofelijk cheesy. Maar zelfs met mijn soms ietwat twijfelachtige blik op de wereld van vandaag sta ik versteld over de hoeveelheid goesting die hiervoor te vinden is. Met een dertigtal kansengevers uit diverse sectoren luisterde ik naar de pitches van de tien andere geselecteerde projecten. Toen het mijn beurt was om te pitchen schoot ik meteen een vuurpijl af: “Normaal gezien laat ik jullie zingen, maar wegens gebrek aan tijd en stem kunnen jullie op je twee oren slapen” – wat me in dankbaarheid (met gegrinnik en een opgeluchte zucht) werd afgenomen.

En toen was het moment aangebroken om erin te duiken: in de tientallen ontmoetingen van die dag, in de sfeer van behulpzaamheid en ruimdenkendheid, in de afwisseling van twijfelachtige kennismakingen (“Heb ik jou wel iets te bieden?”) en meesterlijke to the point-kansen (“De tijd die we hier hebben is sowieso te kort. Heb je je agenda bij? Want wij moeten een afspraak maken om onze samenwerkingsmogelijkheden door te spreken.”). Mijn hese stem viel na de zoveelste consultatie los door de mand waardoor een ‘zangloze’ week op mijn pad terecht kwam. Mijn hoofd tolde na afloop van de vele ideeën en aanleidingen tot nieuwe afspraken. Mijn hart gonsde van … geluk, misschien wel. Ook dat klinkt cheesy, ik weet het.

Leeghartig ondernemen om geld te verdienen, het is en blijft een optie voor velen. Eergisteren nog ontmoette ik een jonge man die met enkele vrienden een pakjesbedrijf opstartte, gewoon omdat ondernemen in het bloed zit, omdat geld verdienen voor jezelf een kick geeft, omdat een bedrijf opstarten en het laten groeien bijzonder boeiend is, … . Zijn motivatie om te ondernemen kwam me ergens wel bekend voor, waardoor ik me veelal kon vinden in de dingen die hij zei. Maar het voelde zo leeg. Ik bestempelde het niet als ‘minder goed’, eerder als ‘niet compleet’… ‘leeghartig’ zoals ik al schreef. Enerzijds heb je immers ‘waarde creëren’ maar wat mij betreft moet er altijd ‘impact hebben’ bij. En hoe ik het ook draai of keer, dat moet een sociale impact zijn en liefst nog een duurzame sociale impact ook. Wat is het handig dat ik mijn pakjes eender waar kan afhalen en daardoor tijd bespaar en dus meer tijd met mijn geliefde Lief kan doorbrengen. Maar zijn we daar nu werkelijk beter mee af? Zouden we niet beter nadenken over ons koopgedrag en misschien zelfs al dat pakjesgedoe afschaffen en gewoon naar de winkel gaan? Moeten we ons deze vragen niet méér stellen?

 

sketchnote-acceleratiedag

Welkom bij de Fabriek

Ik weet nog toen ik voor de eerste keer aanklopte bij de Sociale InnovatieFabriek. Via de website was ik al enkele keren gestart met mijn aanvraag om via Allez, Chantez! in hun netwerk te worden opgenomen, maar telkens besloop de twijfel me of mijn project niet te cultureel was en daardoor niet sociaal genoeg. De naam zegt het immers zelf: het gaat hem over het sociale…

Het waren de reacties van onze zangers die me echter deden inzien dat het culturele aspect van Allez, Chantez! slechts een werktuig is van het maatschappelijke effect ervan: “Telkens ik hier kom vergeet ik mijn zorgen van vandaag en morgen.”, “Ik durf alleen naar jullie sessies te komen en dat is werkelijk een primeur. Ik weet immers dat ik hier heus wel iemand tegenkom met wie ik een praatje kan slaan.”, “Hiermee maken jullie mensen keer op keer gelukkig.”, “Dit is eindelijk een activiteit die ik met mijn ouders/kinderen kan doen.”… Allez, Chantez! heeft een bijzonder uitgesproken maatschappelijk doel, zoveel is duidelijk.

Het concept is zo simpel dat het ingenieus is.”

En hoe zit dat met het innovatief karakter van mijn project? Ik durf te stellen dat Allez, Chantez! het simpelste format is om mensen voluit samen te laten zingen. Met de ontwikkeling van ons project hebben we heus het warme water niet uitgevonden, maar door het concept zo consequent toe te passen, door verschillende formules te ontwikkelen en door het project structureel in de kalender van velen te laten verschijnen doen we zeker iets nieuws. Iedereen had het kunnen bedenken, maar wij doén het wel. En we doen het niet één keer, maar keer op keer ‘zit het er boenk op’.

En met dit tweede besef sterkte ik mijn overtuiging om werk te maken van dat formulier en het nog te versturen ook. Een infosessie met twee enthousiaste medewerkers van de Fabriek deed mijn twijfels smelten als sneeuw voor de zon en ik wist: hier zit ik goed. En na de ervaring van die Acceleratiedag, zo’n moment waarop ze onverwacht de schijnwerper op mijn project zetten, is het heerlijk surfen op volgende gedachte:

Stel dat je nu echt een verschil kan maken door te doen waar je goed in bent, door te doen wat je graag doet… Ja, stel je voor…”