Stel dat ik nu een winkeltje mocht openen, eentje helemaal voor mezelf. Ik had er geen kosten aan en moest niets met iemand delen. Gewoon: “Hier is je winkel. Je richt hem in zoals je zelf wil en maakt er het beste van.”
Wat zou ik dan verkopen in mijn winkel? En wat lag er in de etalage? Zou ik winkeljongens- en meisjes hebben die de winkel openhouden wanneer ik er niet ben? Of ben ik er altijd? En staan er draadmandjes aan de deur? En moet je dan dingen bestellen bij mij en komen afhalen, of ligt alles er zomaar kant-en-klaar voor het oprapen? Heb ik producten op maat? En wie zouden mijn klanten zijn, de eendagsvliegen en de vaste? Wie zijn ze, wat doen ze en wat drijft hen? 

Tijdens een wandeling met een vriendin rolde dit magische concept uit haar mond: je kan aan je eenmanszaak denken alsof het een fysiek winkeltje is. Dat idee triggerde me zo hard met instant happiness (denk aan oplichtende ogen, tintelingen in je vingers en een zucht frisse lucht door je binnenste), waardoor ik meteen mee aan de slag wilde gaan. ‘s Avonds zocht ik een toffe tekening op het internet, maakte daar mijn eigen versie van op een groot leeg blad en schreef er alles bij waar ik meteen aan dacht: 

• de merken die ik al opzette,
• de baselines die daarbij klinken,
• de producten die ik kan verkopen, en
• de titels die ik voor mijn eigen functies gebruik.

En toen begon het te stromen. Denk aan een kolkende rivier met veel dynamiek en hoogteverschil in de bedding. Nee, van rustig kabbelen geen sprake hier. Geen orde en stabiliteit. Eerder molenwieken en veel vraagtekens. Maar dat is oké.

Sinds 2015 schrijf ik heelder dagen mijn eigen verhaal. Al 6,5 jaar doe ik mijn goesting. Dat klinkt overdreven als ik dat zelf zo geschreven zie staan, maar het is wel zo. Mijn goesting, die vertaalt zich in zingen, mensen laten zingen, ideeën uitschrijven, met en tegen mensen praten, voor live soundtracks zorgen bij belangrijke momenten, nieuwe creatieve concepten ontwerpen… en tegenwoordig deel ik steeds meer van de expertise die ik heb opgebouwd. Blijkbaar slaag ik er goed in om voor verbondenheid te zorgen, en de manier waarop ik dat doe zou zozeer vermenigvuldigbaar zijn dat het gek zou zijn om anderen niet te ondersteunen om hetzelfde te doen. Ik vat samen: musiceren, creëren, converseren en inspireren.

In de veelheid van ideeën en producten en activiteiten valt wel iets op: een constante in mijn werk is het feit dat ik voor meer zinvolle connecties zorg. Dat doe ik aan de hand van zangsessies, ceremonies, vergaderingen met mijn team en projectpartners en ook via toffe creatieve concepten zoals het poesiealbum dat ik een tijdje geleden voor mijn zus haar veertigste verjaardag in elkaar stak. Ik breng mensen samen rond een belangrijke gebeurtenis of gedachte en daar laat ik de mensen mensen zijn, waardoor ze als vanzelf meer verbonden raken met elkaar. Dat connecteren is de lijm tussen al die verschillende projecten.

Tijdens de ontwikkeling van mijn bezigheden van de afgelopen jaren ontdekte ik ook mijn drie basiswaarden. Voor mij voelt het heel natuurlijk om mijn creativiteit en engagement te bundelen, zeker wanneer ik dat vanuit alle vrijheid kan doen. Als ik in één van die waarden uitgedaagd wordt, dan word ik opstandig.