Ik werd 65 en dat is ook het moment waarop fase drie (of vier of vijf?) van mijn levensloop van start gaat: pensioen! Nog een 35-tal jaren te gaan dus en reden genoeg om een gezellig feestje te bouwen.Een poging van mijn echtgenote om mij te verrassen mislukte schromelijk, blijkbaar ben ik ‘nen ambetanten’. Het idee om voor enige verrassing te zorgen bleef wel hangen maar het werd er eentje voor de genodigden.

Sinds de eerste zangstonde van Allez, Chantez! zijn mijn vrouw en ik enthousiaste meezingers (of brommer in mijn geval). Het voorstel om bij ons thuis een zangsessie te organiseren heb ik dus in grote dankbaarheid aanvaard.

Het was een uitgelezen dag, zoals men zegt, eentje zoals er in 2016 nog niet al te veel geweest zijn. De tuin was dus het perfecte kader. Ik heb het geluk nogal eens aan mijn kant. Met een dertigtal waren we, boers, zussen, kinderen, kleinkinderen.. en de leeftijd schommelde letterlijk tussen de 8 en de 80 jaar. De vrolijke sfeer zat er van ‘s middags in en rond 18u30 waren de laatste zoetigheden geschiedenis. Precies het moment waarop enige commotie ontstond wegens het opdagen van een drietal ongenode gasten, ze eisten meteen een centrale plaats op om zich te installeren. Er groeide ongeloof in de groep toen de elektrische piano tevoorschijn kwam,  we zijn niet echt een familie van danspartijen en hoempapa, discussiëren is meer ons ding. De consternatie nam toe bij enkele gasten toen het duidelijk werd dat het geen passieve vertoning zou worden, iedereen werd prompt gesommeerd om de stembanden op te warmen. Het aanstekelijk enthousiasme van Annelore en de onnavolgbare solo’s van Jan maakten resoluut een einde aan de afwachtende houding van enkelen en heel snel was echt iedereen mee, van 8 tot 80. De vooraf afgesproken nummers werden vlot door heel het koor ten gehore gebracht voor de buurt en klachten zijn uitgebleven …

Na een 45 tal minuten hebben we afgesloten met een van mijn favoriete nummers: Ik zou zu geiren willen leven. Het gezelschap was intussen zo enthousiast dat er om een bisnummer geroepen werd, dat is er gekomen: Mia, maar die Mia heeft mij wel een Duvel gekost! ‘t Was een toffe avond. Volgend jaar word ik 66 en dat is ook een schoon getal vind ik!

Zeer erg bedankt Annelore, Jan en Laila.”

 

Tijdens de afgelopen zomermaanden hebben we heel wat mensen mogen laten zingen. Wanneer na een avondje zingen zo’n mailtje in je mailbox ligt de blinken, dan blinken de ogen ook.