Vanmorgen schoven vier creatieve dames bij aan de ontbijttafel. We hadden ons best gedaan om het zo ‘lekker gezellig’ mogelijk te maken, inclusief spiegeleitjes, een flesje bubbels en versgebakken koekjes. Alles hadden we in het werk gesteld om gemoedelijk en ongestoord verder te sleutelen aan ons artistiek concept voor Allez, Chantez! Nieuw Gent.

Een zingende zangcoach voor de voordeur. Het zou een articulatieoefening kunnen zijn. Maar in de werkelijkheid is het eveneens Esther, zangcoach nummer één van onze Nieuw Gentse zangwerking. Even later walsten ook pianiste Saskia en zangcoach/percussioniste Hilde binnen om pas gezeten nog één plekje vrij te maken voor fotografe Els. Met deze bonte bende brak een prachtige herfstdag aan – ook een fijne lippenstrekker.

Wat gaan we doen? Hoe gaan we verder? Wat hebben we al en waar gaan we verder aan bouwen? Wat houden we en wat schrappen we? Waar willen we landen? Hoe geraken we daar? En concreet: in welke mate gaan we tekstblaadjes integreren in onze aanpak? Of blijven we daar ver vandaan? En ook: op welke plekken en evenementen gaan we ons nog bekend maken? In welke richting willen we groeien? Welke groepen mensen willen we er nog bij?”

Veel vragen en evenveel antwoorden:

• een hele lijst met gereserveerde zangmomenten tot het eind van het schooljaar
• een leidraad voor de muzikale invulling van de komende zangsessies
• een plan van aanpak voor het fotografieproject van/met Els
• een opsomming van plaatsen en evenementen in de buurt waar we ons project nog bekend gaan maken
• een dromende blik vooruit naar een opvolgproject waarin we zelf muziek gaan creëren in deze buurt

Misschien overdrijf ik wanneer ik zeg dat ik er werkelijk gelukkig van word. Maar “Love the things you do” en “Living the good life” zijn een understatement wanneer het op samenwerken met deze dames aankomt. Wanneer ik de deur achter de laatste vrolijkerd sluit en besef dat mijn stem nu helemaal verschwunden is, kost het me geen enkele moeite om de rest van de dag achter mijn computer te vertoeven en verder te trekken aan dit project. Mailtjes met praktische vragen en gloednieuwe voorstellen vliegen de deur uit. De website krijgt een fikse schrijfbeurt. De puntjes worden weer even op de i gezet, om het project daarna weer los te laten en te kijken wat er gebeurt… “Hiermee maak je het verschil,” hoor ik dan stil in mijn hoofd. Met zo’n kliek creatievelingen kan je de wereld van enkele mensen veranderen. En daarom mogen we nooit stoppen met ontbijten in goed gezelschap.