Ik schets je graag een plek, een prachtige warme plek waar je je op 1 2 3 welkom voelt: La Madrague. Vanuit deze gezellige bar heb je zicht over de Gentse watersportbaan en word je even aan alle drukte onttrokken. Het was hier dat we op zaterdag 28 april met een klein clubje zangliefhebbers samentroepten om te brainstormen over de toegevoegde waarde van Allez, Chantez!

De oproep was duidelijk: elke maand zingen honderden mensen met onze zangcoaches samen en raken we met onze samenzang vaak zelfs zonder het te weten heel wat menselijke zielen. Om ons project in de toekomst op de juiste manier te blijven ontwikkelen wilden we samen met onze achterban overtuigende bedenkingen maken. Uiteindelijk daagden er allemaal vrouwen op die allemaal hun brein ter beschikking stelden en samen met ons onderzochten waarmee Allez, Chantez! nu precies het verschil maakt.
Er waren fans van het eerste uur, iemand die ons als vrijwilliger al een hele tijd ondersteunt, iemand die voor de allereerste keer meedeed met een activiteit van Allez, Chantez!, iemand die me vanuit mijn professionele netwerk ondersteunt, enkele van onze zangcoaches… allemaal voelden ze de nood om op een inhoudelijke manier bij te dragen en hier aanwezig te zijn. Op 2,5 uur maakten zij samen het verschil en lieten zij hun stem horen en ik deel bij deze maar al te graag wat we daar allemaal besproken hebben.

Toen ik hen vroeg wat ze dachten toen ze voor het eerst van Allez, Chantez! hoorden, waren er twee van hen die heel eerlijk antwoordden: “Ah sh*t, dat bestaat al?!“. Een mix van hilariteit en verlegenheid verbond deze twee jonge vrouwen met elkaar en gaf meteen aan dat we in een open en veilige sfeer konden converseren. Bij deze en de volgende vraag over wanneer de kracht van samen zingen heel concreet voelbaar was haalden we samen muzikale jeugdherinneringen op en we vertelden elkaar verhalen die onze connectie met muziek en verlangens, ontroering, vriendschap, … duidelijk maakten. Ik moet je niet vertellen dat ik het nu al een voorrecht vond dat ik in zo’n gezelschap mocht vertoeven.

Daarna doken we de diepte in: waar staat Allez, Chantez! voor? Wat typeert onze zangsessies, onze aanpak, onze zangcoaches, onze communicatie, enzovoort? Ik trok me steeds meer terug en liet het gesprek zijn gang gaan. “Hier zijn papier en stiften. Doe jullie ding.” Ik had er even goed een zak chips bij kunnen halen want dit is echt genieten voor mij. Allez, Chantez! voelt intussen meer en meer als de start van een levenswerk en als je er dan zo’n bende intelligente, gedreven vrouwen over hoort praten en resoneren dan gebeurt er iets bijzonders met je. Eigenlijk wil je niet liever dan gewoon heel aandachtig luisteren, maar evenzeer wil je zweven. Gewoon ronduit zweven. Ik word al eens als ‘fluffy’ omschreven – geen idee wat ze daar preciés mee bedoelen – maar wanneer ik de juiste woorden zoek voor die zweefwens, dan neem ik dat wollige er graag bij.

En dan alle gekheid op een stokje. We lieten onze creativiteit los op een stapel Dixit-spelkaarten met de slagzin “Allez, Chantez! is als een … want …” en zo kwam ik te weten dat wij voor velen een kompas zijn (omdat ze dan hun lijf weer voelen, of hun verdriet even vergeten, of hun emoties laten stromen, of zichzelf tegenkomen op een andere manier). En dat we tijdens onze zangsessies zeepbellen blazen die op hun beurt planeten worden (omdat de ervaring van voluit samen zingen altijd dieper gaat dan dat je op het eerste gezicht ziet). En dat we lichtpuntjes maken. En dat we samen onze angsten bezweren. En dat we een plek creëren waar breekbaarheid er gewoon mag zijn. En dat we emoties in de spotlight durven zetten. En dat er zoveel moois uit onze kelen komt. En dat we voor magie zorgen en dat we met onze ingrediënten telkens weer het experiment aandurven en dat het ons toch altijd lukt. En dat het speelse voorop staat en dat dat nu net zo leuk is, dat het er niet zweverig aan toe gaat.

Terug serieus nu. Of toch niet? Alleszins gingen we nog een stap verder: stel dat Allez, Chantez! erin slaagt om een nieuw wereldbeeld te installeren… hoe zou die wereld er dan uitzien?

Een volgende stap had moeten zijn dat we peilden naar het engagement dat elk van deze mensen zou willen opnemen, zodat we stukje bij beetje dichter bij die wereld komen. Jammer genoeg tikte de tijd de laatste restjes weg en konden we ons opmaken voor de zangsessie van onze gloednieuwe zangcoach Jozefien.
In een laatste rondje spuiden we nog ideeën over vormingen voor vrijwilligers en Nederlands voor anderstaligen … tik tak …  over het belang van durven dromen en de kracht van laagdrempeligheid in dit verhaal … tik tak … de rol van ons onderwijs in het delen van cultuur …

Tot slot drukten de dames mij op het hart dat mijn intuïtie de enige juiste leidraad zou zijn voor het bepalen van de groei van Allez, Chantez!. En dat ze dankbaar waren dat ze eens iets mochten terugdoen voor me. Dat ze blij waren dat ze hier aanwezig waren en dat ze bij deze ambassadeurs zijn voor mijn project. En fluffy of niet: op heel deze ervaring teer ik nu al weken.

---

Praktisch

We plannen binnenkort opnieuw een Denkdag met aansluitend een zangsessie in La Madrague. Thema’s voor de komende sessies zullen zijn “Waarin maken onze zangcoaches het verschil?”, “Laagdrempeligheid”, “Participatie en mede-eigenaarschap”.
Hou onze website en onze Facebookpagina in de gaten. Of schrijf je ineens in voor de nieuwsbrief en geef in je voorkeuren aan dat je graag op de hoogte gehouden wil worden over deze inhoudelijke sessies. Stuur zeker een mailtje als je zelf nog ideeën hebt die de inhoudelijke sessies kunnen versterken.

Achtergrond

De locatie = La Madrague in Gent, uitgebaat door de fantastische Cindy en Anne. Ga er zeker eens naartoe en zorg dat je daarna niet teveel gepland hebt want je wilt er sowieso niet meteen weer weg.
De babbelbeelden (eerste foto) = een uitgave van Steunpunt Vakantieparticipatie van Toerisme Vlaanderen.
De associatiebeelden (derde foto) = Dixit-bordspel van Libellud.
De professionele ondersteuning kreeg ik van Ewoud van Levuur (via het SEIAP – Spark Social Enterprise programma) en van Kathleen van de Sociale Innovatiefabriek.