Ik ben fier op je

Vijf woorden waarvan ik de lading pas sinds een week of twee echt helemaal begrijp. Waarvan ik alleszins de verschillende lagen nog maar pas heb ontdekt.

Na de uitreiking van de Ultima en de vele persaandacht die we kregen tijdens de verjaardagsweek van Allez, Chantez! stroomden honderden reacties binnen. Reacties van familie en dichte en verre vrienden. Ze waren fier op me. Maar ook boodschappen van verre kennissen en zakenrelaties. En ook onder hen waren enkelen fier op me. Ik voelde een blos op m’n wangen, elke keer weer, dankzij die boodschap. In fierheid schuilt namelijk tederheid, geborgenheid. Er zit zoveel liefs in die woordencombinatie.

Maar nog voor al dat liefs: wanneer mensen fier op je zijn, word je in hun kamp getrokken. Er blijkt heel wat betrokkenheid te zijn. Ik kan het niet goed verklaren, maar mijn intuïtie geeft aan dat deze mensen zich nauw verwant met je voelen. Ik kan me immers niet inbeelden dat je fier kan zijn op iemand met wie je geen enkele band hebt. (Jij wel?)

Op dat verwantschap baseert zich die geborgenheid. En van daaruit span je een hangmat vol gedragenheid. Serieus. Hoeveel rustpunten kan je hebben? Verwend met omhooggestoken handen: doe maar, ga maar… en misschien ook zelfs ‘rust maar’. Wees maar gerust. Alles komt goed. En het kwam goed. I’ve had the time of my life, inclusief de dansjes, het vakantiegevoel en de knappe man die regelmatig opdook.

– “Ik ben fier op je.”
– “Ik ook.”

Ps. Ja, dat is écht Marie Daulne van/met Zap Mama op de achtergrond!!!!!!